Ο κύριος κάπα δεν είναι κάποιος, σαν τον Κλαρκ Κέντ.
Ένας δημοσιογράφος σε ημιαπασχόληση, δημοσιογράφος που αναζητεί την θέση του σε εκδοτικό οργανισμό, ψάχνοντας τις εσωτερικές διατάξεις, των οργανικών και λειτουργικών, θέσεων απασχόλισης.
Έχει αποβάλλει την ιδέα της αδιακρισίας συμφερόντων, και προσπαθεί πολιτικά, να διάγει με διαύγεια την εκλογή της λογικής, ως την μοναδική αρετή που ανέδειξε πολιτικά αλλά και πολιτειακά, ο άνθρωπος.
Ι. Όταν όμως κάποιος εξιστορεί, μια ιστορία πρέπει να είναι και να δείχνει πιστευτώς. Ειδικά όταν αυτός που αφηγείται, δεν διηγείται στα παιδιά ή στα εγγόνια του, τι συνέβει ή τι συμβαίνει, μάλλον καλύτερα.
Οι πληροφοριοδότες του καπνίζουν, κι αυτό απασχολεί.
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο απο την καθημερινή οπτική, της καθημερινής, ημερίσιας άποψης, του μέσου πολίτη. Ενώς πολίτη, που δεν προσπαθεί να συγκριθεί με τον ήρωα, μας.
Ήρωας για την αστική οικογένεια, του χωριού όσο και του μικρομεσαίου μετανάστη.
Αλλά και απλώς, που προσπαθεί να επιβιώσει, χωρίς να συγκινείται απο διενέλξεις ή πόσο δε μάλλον και καλύτερα, απο διενέξεις. Διενέξεις που θα βάλλουν σε σύγκριση την άποψη του καθημερινού ανθρώπου και του κυρίου Κ.
Αυτό είναι που έχει καταλάβει το μυαλό του, με συμπαντική και γωμετρική κάλυψη χώρου.
Όταν αυτός θα αναρωτηθεί, εαν οι συγκρίσεις αυτές, είναι προσαρμοσμένες στην νέα γενιά. Τότε και μόνον, είναι που θα δημιουργηθεί ένα χάσμα, μέσα του, σχετικά με αναλαβές, ή για να το πούμε κάπως καλύτερα και εκσυγχρονισμένα, τις αναλαμπές, του καθημερινού, εφήβου, νέου και ενήλικα.
Εξισώνοντας έτσι ένα χάσμα, αυτό της συνείδησης και υπάγωντας την δική του, σε μια κατώτερης μορφής, έξω απο τις καθημερινές διεκδικήσεις. Είναι η στιγμή που ο κύριος Κ. περίμενε, και η στιγμή που περίμενες για να ταυτηστείς μαζί του.
ΙΙ. Η ανωνυμία, στην υπακοής έλξη, και η εξυπακουή, της ευρωπαϊκής πίστης που μετράει διαχρονικά, έξω απο πλαίσια πλανητικά ακόμα και πολιτιστικά. Θα αφομοιωθεί και θα εμπεδωθεί, γίνοντας ένα με εσένα, ως αναγνώστης αλλα και σαν πολιτικό, όν ή πλάσμα που έλκεται απο την πολιτική ανυπακοή.
Η πολιτική ανυπακοή και το χάσμα το Κυρίου Κάπα. Δεν αφορούν κανένα με προβληματισμούς, και ανησυχίες, πολιτικού έντυπου, επίκαιρου και ειδησιογραφικού, μοντάζ. Αυτό ο Κύριος Κ. το ξέρει καλά.
Είναι, μπορούμε να πούμε το μυστικό του. Ένα μυστικό που του χάρισε την ανώνυμη επιτυχία και την ανώνυμη ζωή, που ονειρεύται ο πολιτικός και ο διαφημιστής, ως οι μοναδικές και ως τις μοναδικές μονάδες, που μπορούν να συγκριθούν.
Η ευρωπαϊκή πίστη, δεν είναι για τον Κυριο Κάπα, μια πίστη που θα βάλει σε δήλλειμα, ακόμα και θα προκαλέσει την περιέργεια ενώς ερευνητή, ή ενως εκδότη. Άλλωστε ο Κύριος Κάπα όπως είπαμε, είναι ένας δημοσιογράφος απο επιλογή.
Του αρέσει η περιπέτεια του αστικού, σπιτιού, ή καλύτερα της αστικής μέσης, κατοικίας και οικίας, με τις επάλξεις που δημιουργούνται απο τα πολιτιστικά δρόμενα και μόνο, ενώ και όταν αυτά είναι τελείως και εντελώς έξω απο το διαχειριστικό φάσμα.
ΙΙΙ. “Δεν δίνουν τα υλικά οι παλιοί, λένε στους κατοίκους, τώρα πρόσεξε.”.
“Τι να κάνουν οι κάτοικοι, λοιπόν, επευθύνονται σε μένα μετά. Γιατί είμαι μέλος κοινοτικής οργάνωσης, αν έχεις ακουστά. Φυσικό μέλος, όχι εγγεγραμμένος. Δεν έχει εγγραφές.”
Ο κύριος Κ. είναι σήμερα, με το αυτί κολλημένο στον ηχογραφέα, αυτόματου κειμενογράφου, πρόσβασης, και ειδικής πρόσκλησης πτυχιακής εργασίας, έρευνας του γιού του.
Έρευνας, και του Υιού του. Αυτό είναι, όμως ένα κατόρθωμα της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που δεν θα ασχοληθεί σύντομα με προσβάσεις, ιστολόγιων ιστοτόπων, όσο οι πηγές, συνεργάζονται απο εξειδικευμένο ενείωται και απο εξειδικεύσιμο πόστο.
Ξέρει πολύ καλά, και μόνο αυτός, τι σημαίνει ο όρος, “υλικά”. Η υλική υπόσταση και αυτή μόνο, προσφάτως απασχόλεισε την συζυγική ζωή, στην πρώτυπη εφαρμογή της, όπου και φαντασιακά, διαμμένει.
