Κριτικές του Ζωντανού Έργου - Κ. Κάνναβη

Οι εργασίες για τον Κ. φαίνεται να μην τελειώνουν.

Η ομαλή συνειδητοποίηση της ομαλότητας, συμφωνίας καθώς και της συμφωνικής διάθεσης, κινεί τους κοντινούς στον Κ. ανθρώπους στην αλησμόνιμη και αλησμόνητη, συνεστίαση με πυρήνα, πυρηνικής εστίας ευθυνών και θυνών, παραγωντικής, εταιρόκλητης έλξης.

Η έλξη που δημιουργεί ο Κ. στους κοντινούς του σε αυτόν ανθρώπους, υπο το πρίσμα του υπαρξισμού, παντρεύει την συστολή της ύπαρξης, του κλήρου με την συστολμή του κληρικού κόσμου.

Η επιστημονική φιλαρμονική, θνησιλατρίας, αποψινή γνώμη, φαίνεται κι εδώ να κυριαρχεί με κάποια μονάχα ξεσπάσματα, ψυχολογικής κράσης, ανθεκτικότητας παρα αυθαιντικότητας, για να γινόμαστε ξεκάθαροι.

Η έκφραση δε, του οδρυμού θυμού του Κυρίου Κ., σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με την εκδήλωση αυτή όπως αυτή η εκτόνωση, περιγράφεται απο έναν, σε αδυναμία δέκτη καθώς ως πομπός ο Κ. αναγνωρίζει τον ρόλο του ως στυλοβάτης, παγιωμένης, σχέσης υπόκοφης σχετικής, της αγωνίας και της λαχτάρας, τόσο της επιστημονικής θυσηλατρίας, όσο και της τεγχνολογικής άγνοιας, που μαζί φαντάζουν ένα προϊον αλγορίθμων και λογαρίθμων παρά μια εξοικειωμένη επαφική, επαφών ατόμων, σε στοιχισμό διατριβής διαπλοκής και μεταξύ των σχέσης τους.

Το απρόσμενο μοιάζει να είναι πια αποκλεισμένο με το απροσδόκητο να μονοπωλεί τον ψυχισμό των χαρακτήρων όπως στην εισαγωγή προσώπων, και κείμενων εγχάρακτων ατόμων σε αφομοίωση και προσαρμογή κλασσικού λογοτεγχνήματως συμβαίνει και αποκλειστικά. Ο κύριος Κ. συλλογισμένος παρά σε περισυλλογή, επεξεργάζεται τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις, γνώμενων γεγονότων και συμβάντων, με την αιχμύ της συλλεκτικής και συνελλεκτικής μονομέριας στις επάλξεις του εναέριου κόμβου και στην αμεληταία ποσότητα, αφελούς αναγνώσματως, αποστήθισης της επαγγελίας και απαγγελίας, στρατονομίας και αστυφυλακής της υπευθύνου μηχανοργάνωσης.

Η απέλπιδα παρά ανέλπιδα, αναφορά, δεν αποτελεί εφαλτήριο επελαφρών και επαλαφρών, ελαφρυντικών αλλά ο Κ. είναι σχεδόν πεπισμένος για την προκατάληψη, ημίτερης και ημέτερης σχεδίας, πολιτικής προστασίας στην οποία και στοχεύει ο ίδιος για την αποκάλυψη πομπής ενοχής.

Η κοινωνική ψυχολογία της μηχανικής, του θυρευτή και θηράματως, στην σχεδιαστική και σχεδιαστήρια φεμινιστική πρόληψη δεν έχουν θέση στην προμελετημένη και επιτηδευμένη επίγνωση, που προσπαθεί να καταπολεμήσει ο Κύριος Κ. με σκοπό μια υγειή πρόνοια, ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Δεν αποτελεί το πλαιόνασμα, μιας διαστροφής συμπεριφοράς είναι σχεδόν σίγουρος και πολύ περισσότερο μιας αθώας διατριβής με επίκεντρο θαυμασμού τον ίδιο. Οι εγγυήσεις των καιρών προστάζουν μια πλήρη και γλαφυρή ενημέρωση χωρίς γραφικότητες. Οι άγνωστες αποδοχές των ζευγαριών συνομηλιτών δεν είναι, και μόνο αυτές, το μόνο σίγουρο γραφικές. Ως συγγραφέας, ο Κύριος Κ. εντοπίζει την διαφορά γραφής λογικής και λόγου, είναι το συμπέρασμα, και καταφέρνει να παραμένει μονογαμικός.

Κάνοντας την επανάληψη του ο Κ. συγκρίνει τα επίκεντρα των υποθέσεων, απο την επιστροφή στην καθημερινότητα μέχρι και την επαναφορά στην καθημερινή ρουτίνα. Η ερευνητική τριβή παρά διατριβή του, εξετάζεται στις μεθόδους, αποσυμπίεσης και μοιάζει με κεφαλικός φόρος, ελεφάντων, σε διμερή διάσταση, τετραδίου, λογιστικών εγγραφών, τσίρκου. Τα γνώμενα γνωμικά, επίσης, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του Κυρίου Κ. που προσπαθεί σχεδόν πισματικά, να επιρρεάζει του ανθρώπους γύρω του, με την αποπομπή προσμονή στα επανιδείν της κάθε μίας και αυτής επαφής.