Σήμερα το πρωί δεν είχε πολλή δουλειά αν και για συνεργάτης θυγατρικής με αποστολή τις εξωτερικές εργασίες θυμίζω λίγο τον Αρναούτογλου της Εθνικής. Το παιδί για όλες τις δουλειές κάτι σαν κλητήρας με ελεύθερες αρμοδιότητες. Δεν ήταν μια από τις συνηθισμένες μέρες που συναντάς μέσω όρο 3-4 ζητιάνους και σε σταματάνε για στατιστικές ερωτήσεις-fishing κάποια ΜΚΟ.
Σήμερα ούτε ζητιάνους είδα, ούτε παιδιά εθελοντές ή ημιεθελοντές ή όπως τους λένε.
Στο γραφείο ένας συνάδελφος μου το ξεκαθάρισε. Την υποχρέωση μου απέναντι στην κοινωνία την εκπλήρωσα, έγινα ανάδοχος μήπως και λαβαίνω περιοδικά ή σκάσει κανένα δωρεάν ταξιδάκι.
Πήγα κι εγώ το λοιπόν από τα γραφεία αυτής της εταιρείας, ρώτησα έμαθα, ξαναρώτησα, είπα θα ξαναπεράσω. Στον ηλεκτρικό κοιτάζοντας απο το παραθυρο έκανα σενάρια για δήθεν διπλοαναδόχους που ψάχνουν σχήμα για να προβληθούν, κάτι σαν τις πυραμίδες των εκπτωτικών ομίλων αλλά με μεγαλύτερη συνεργασία. Γκουπάκια εισοδηματιών που ενισχύουν μη κυβερνητικές οργανώσεις με την ελπίδα πως η τελευταία θα είναι άξια εμπιστοσύνης για κάποιο διπλοτιμολόγιο. Ελπίδα για αυτούς ή για μένα, αναρωτιέμαι.
Διπλοανάδοχοι με διπλοτιμολόγια δηλαδή. Μην βάζεις τέτοια με το μυαλό σου πίεσα τον εαυτό μου. Πρέπει να σκεφτόμαστε θετικά. Άλλωστε δεν ήμαστε όλοι το ίδιο, πάντα υπάρχει κάποιος που θα θελήσει πρώτος να γίνει η αλλαγή που θέλει να δεί στο κόσμο.
Ακουμπάω την αίτηση δίπλα στο κάθισμα μήπως και την δεί κάποιος και φιλοτιμηθεί, γιατί έτσι και απο το τίποτα γίνεται κάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου