Ελευθερία ή Θάνατος;

Στη χώρα που η σημαία της δεσπόζει με μια γραμμική εγγραφή δεδομένων επάνω της, σαν απο μαγνητική ταινία , βρέχει ξανά.

Το μήνυμα που κουβαλάει διχαστικό, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες άλλων, εξασφαλίζοντας την διαχειριστικότητα προς τον λαό που εκπροσωπεί. Ενός λαού όχι απλώς διχασμένου, αλλά σχεδόν πολυσχισματικού.

Διχαστικός και διχασμένος ο λαός οδεύει προς την εκπλήρωση του πεπρωμένου του.

Το δίλημμα άραγε έχει εμάς αποδέκτες; Ελευθερία ή θάνατος;

Ο θάνατος συνώνυμο της μοιρολατρικής καρτερικής προσμονής, σύμμαχος της επιβαλλόμενης εξαθλίωσης. Η ροή μιας ατομικιστικής διάπλασης. Καμουφλαρισμένη ανασφάλεια κάτω από την φυσιολογικότητα της φθοράς.

Η ελευθερία, το ιδεατό ιδανικό, το αόριστο, το άπιαστο, σαν μια ζωντανή εκπροσώπηση του χάους. Ο εφιάλτης που δεν έχεις το κουράγιο να αντικρίσεις, το θηρίο που καιροφυλακτεί πίσω από τα μάτια των συνανθρώπων σου.

Δεν μπορείς να διαχειριστείς την αλήθεια, μου είπε ένας φίλος που είδα από τα παλιά. Τότε η αλήθεια πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται εμένα του απάντησα.

Ποτέ στην γνωστή ιστορία δεν είδαμε τόσο έντονη μεγέθυνση της στιγμής, συμπλήρωσα μετά από μια σύντομη παύση. Η συνείδηση του θανάτου μας χτυπάει απρόσμενα, σαν το σοκ θηλαστικού που πιάνεται σε κυνηγετική παγίδα.

Δύο έννοιες για τις οποίες γνωρίζεις τόσο λίγα, δεν περνάει από το φίλτρο της λογικής σου η σύμφυτη υπόσταση τους.

Ελευθερία ο θάνατος. Πως σου φαίνεται; Χμμ.. Είναι και αυτό μια αρχή. Ορθόδοξο και Ορθολογικό. Κανένα χάσμα..