Σε κάποιο απο τα επόμενα άρθρα θα αναλύσουμε την εξέλιξη των ειδών αφήνοντας των άνθρωπο απ' έξω. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που δεν δύναται να αναλυθεί. Μόνο συνδυάζοντας χαρακτηριστικές ιδιότητες των υπολοίπων -ειδών- μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα.
Έχουμε λοιπόν το λαμπρό προνόμιο να εξάγουμε συμπεράσματα. Το πρώτο, ασφαλές συμπέρασμα είναι, πως ο άνθρωπος εξελίχθει μέσα απο μια διαδικασία, στις απαρχές της οποίας, ήτω φύσιν αδύνατον, να παρατηρεί και, να καταγράφει τον εαυτό του, κάτι το οποίο, κατάφερε όταν άρχισε να καταγράφει την ίδια την ιστορία, κάτι που έκαναν οι νικητές, αφού η ιστορία γράφετε από αυτούς, την ωραιοποιημένη ιστορία, του αποτελέσματος, των πολέμων, των κατακτήσεων, της τεχνολογικής ακμής, της φυσικής αλλοτρίωσης και παρακμής.
Αφού λοιπόν ήταν θεωρητικά, πρακτικά, λειτουργικά και ορθολογικά αδύνατον να παρατηρεί την συμπεριφορά του, την όποια κοινωνικότητα είχε αναπτύξει, αν είχε αναπτύξει, τότε που ακόμα και η μορφολογική ή βιολογική του υπεροχή δοκιμαζόταν στο πλαίσιο των τακτικών προκλήσεων για φαΐ, στέγη, ή ερωτική παρτενέρ, τότε που η συνείδηση του περιοριζόταν στην αναγνώριση των ομοίων του, πριν αρχίσει να εφευρίσκει και να κατασκευάζει διακρίσεις, πριν "αποφασίσει" να βαφτίσει ευτυχία τον απομονωτισμό, προτού "μάθει" να απολαμβάνει την βία, προτού ανακαλύψει ένστικτα ανομολόγητα.
Τότε που η σφαίρα της φαντασίας του δεν ξεπερνούσε την κίνηση μια πέτρας, τον θόρυβο ενός κλαδιού που σπάζει, το γρύλισμα στη μέση της νυχτιάς. Αυτός λοιπόν ο κόσμος ο μοναδικός, ο ανεπανάληπτος έχει μια και για πάντα χαθεί. Πέρασε στη λήθη του Χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου