Χριστούγεννα

Ρωτήσατε ποτέ τον άγιο Βασίλη τι λέει για την κρίση; Μιλάμε για το άνοιγμα των επαγγελμάτων.

Αν ήταν μπροστά μας, θα μας έλεγε πως φέτος τα παιδιά εν είδη εορτών θα στείλουν τις κάρτες τους και θα λάβουν κάρτες. Πιστωτικές. Λογικό είναι, ούτε ο Κρις Σφέτας δεν βγαίνει να πει τα κάλαντα τέτοιους καιρούς. Για ποια αποταμίευση μιλάμε;

Τραπεζίτης, αυτό έπρεπε να γίνω θα έλεγε αν τον συναντούσα τυχαία σε κανένα σοκάκι ξεχασμένο από τον θεό.

Σε λίγο δεν θα μοιράζω δώρα, θα τα κλέβω. Μπαίνω που μπαίνω στα σπίτια, θα φτάσω στο σημείο να παίρνω και τα παιδιά, θα συμπλήρωνε με τρεμάμενη από το κρύο φωνή. Γιατί; Στο Deal διαπραγματεύσεις και ανταλλαγές δεν κάνουν; Θα το έβλεπε αν τύχαινε να ξεχάσουν καμιά τηλεόραση ανοιχτή σε κάποια βιτρίνα.

Φαντάζομαι πως κοντοστέκομαι λίγο εκεί που γυρνάω με την παρέα μου απο κάποιο ξενύχτι, "Καθήστε ρε μάγκες να δούμε τι έχει να μας πει."

Κάθομαι δίπλα του καθώς ξεκινάει την αφήγηση του. "Πέρυσι τέτοιος καιρός ήταν που άρχισα να εφαρμόζω το σχέδιο, (μου λέει). Παταγώδης αποτυχία. Όχι μόνο δεν βρήκα αντίσταση στην απόπειρα για απαγωγή των παίδων. Όλα ήθελαν να έρθουν μαζί μου απο πριν, για να κάνουν τον γύρω της γης. Ταξιδάκι αναψυχής το είχαν."

Μέχρι και μια δύστυχη μάνα, του κουνιόταν για να τον δελεάσει "ένα άσπιλο κορμί έχω και σκοπεύω να το προστατέψω". Δράμα.

Θυμάμαι κάποτε μου άφηναν μπισκότα με γάλα τα αγγελούδια, ο θεός να τα κάνει. Τώρα μου αφήνουν μια κοκακόλα αυτή την χριστουγεννιάτικη με το ίνδαλμα τους επάνω. Για να ξεδιψάσεις
Άγιε μου Βασίλη του λένε, όλο προσποιητή χάρη. Η κόκακόλα ξεδιψάει; Πιες εσύ να δούμε πως θα διασπάσεις τη ζάχαρη που περιέχει. Ένα μπιτόνι νερό θες.

Όχι εδώ που τα λέμε υπάρχουν και καλά παιδιά. Ένα του είχε γράψει και ποιήμα, "Αγιε μου Βασίλη που απ' την καμινάδα πέφτεις και στα κάρβουνα πατάς, εσύ, αναστενάρη, να ξεμπερδεύεις με την Γη να πας και μια στον Άρη".

Έξυπνο παιδί, αλλά καχύποπτο όπως όλα τα έξυπνα παιδιά. Είσαι εσύ ο πραγματικός άγιος βασίλης; Εγώ, ναι. Και που είναι οι μπότες σου; Ξυπόλητος κυκλοφορώ καλό μου παιδί λόγω κρίσης. Άρχισε τις ερωτήσεις. Μα... "Οι άνθρωποι μικρέ μου φίλε κάνουν σαν μαϊμούδες όταν καίγονται στα πόδια, δεν σημαίνει πως είμαι μαϊμού αγιοβασίλης" τότε.. "Δεν ξέρω αν οι μαϊμούδες κάνουν σαν άνθρωποι όταν καίγονται στα πόδια, που να το ξέρω;" και πως.. "Δεν έχω συναντήσει μαϊμούδες σε παραλία να δω αν καψαλίζονται στην άμμο, όχι".

Ήθελε και αποδείξεις το σκασμένο. Τι περίμενες να ανοίγεις την κενή διαθήκη για να βρεις διαλόγους απο τους τρείς μάγους στη γένεση του Ιησού; "-Φέραμε τα δώρα!" Ιωσηφ: "-Δελτίο αποστολής; -Ορίστε. -Εδώ υπογράφω; Κάτι άλλο; -Ναι ξέρετε μας πήρε στο κατόπι ένας με κόκκινη γούνα και μούσια".

Ζηλεύει τον Ιησού θα σκεφτούν, ναι. Περιμένει να βγει αναψυκτικό με την εικόνα του για να πει πρώτος το αστείο "είδα τον Χριστό φάντα".

Παιδιά. Η ιστορική αλήθεια είναι πως δεν πήγαν οι μάγοι δώρα στο θείο βρέφος, αλλά η Δώρα η μικρή εξερευνήτρια που ανακάλυψε την φάτνη τους οδήγησε. 'Ετσι λέει στα κοριτσάκια και κλείνει η υπόθεση.

Τα αγοράκια τον ρωτάνε για τουρμπίνες στο έλκυθρο και άλλα τέτοια παλαβά. "Ναι έχει μιά Γκιόλβας, πατέντα".

Μια φορά τα είχε μαζέψει όλα μαζί και τους περιέγραφε τις περιπέτειες του, είχε βρεθεί για λίγο πάνω απο το μεμόριαλ της Νεας Υόρκης. "Μαλάκα μου τι ήταν αυτό; Δυο φωτοδέσμες ορθώνονταν στον ουρανό. Το μπέβατρον λέει είναι και κάνει δυο ελιγμούς που ούτε αεροπειρατής δεν τους ρισκάρει." Τρελάθηκαν τα πιτσιρίκια.

Πέρασε η ώρα, 'Αγιε Βασίλη, με άφησε και η παρέα μου. Χάρηκα που τα είπαμε.

Στάσου μου φωνάζει. Μην τα αποπαίρνετε. Τα παιδιά είναι ζωή σε ένα σπίτι. Να θυμάστε, όταν δύο γονείς τσακώνονται το παιδί χάνει κάθε ελπίδα την ίδια στιγμή που ο πατέρας αναγνωρίζει στο πρόσωπο του, την μόνη ελπίδα.