Πάμε Πάσχα;

Το πάσχα έφτασε, σούβλες, αυγά, τσουρέκια, μαγειρίτσες γυρνάνε απο χέρι σε χέρι. "Πω πω φίλε έσκασα" σου λέει το φιλαράκι που είδε φως και μπήκε.

Τραπεζώματα ενάντια στη κρίση, αντιστέκονται σθεναρά.

Δεν είναι βέβαια όπως παλιά, που ήξερες και πήγαινες όπως και να έχει στο οικογενειακό τραπέζι που οργανωνόνταν στον πυρήνα του ευρύτερου οικογενειακού κύκλου.

Είναι το είδος του τραπεζώματος που δεν ξεκινάς να κάνεις και μαζεύεται ο κάθε άσχετος.

Εσύ τι κάνεις εδω, ρωτάει ο πατέρας σου κι η μάνα σου με ομοβροντία τον φίλο σου απο το μπιλιάρδο, στο σπίτι μας στην κηφισιά;

"Ααα.. ήμασταν εξάρχεια", "σε άλλο πάρτυ".

Ναι, ναι κατάλαβα. "Ρε Σωτηράκι μας δουλεύεις, που μάζεψες την φτωχομιζέρια στο νεανικό της;"

Και τι θες να κάνω ρε πατέρα, με κέρδισε και δεν είχα να πλερώσω το στοίχημα, το χαρτζιλίκι δεν είναι όπως παλιά εβδομάδα την βδομάδα, και τετάρτη μέχρι και τρίτη, μια πενηνταρού, χωρίς  να υπολογίζουμε την πρώτη τετάρτη και με χαρτζιλίκωμα την επόμενη τρίτη νωρίς γιατι ολισθένει.

Τι να πω, φαίνεται ο επιχειρηματίας αγάπη μου.