Λόγος όπως λίγος; Όχι

Λόγος όπως αιτία, λόγος όπως logo(type), λόγος όπως ο ακουστικός αναγραμματισμός του πρώτου συνθετικού γλώσσο-.

Πηγαίνοντας αιώνες αν όχι χιλιετίες πριν στην ιστορία, διακρίνουμε το εξής. Ο λόγος ουδέποτε υπήρξε αναγκαίο συστατικό στην σύνθεση μιας οικοκοινότητας. Γιατί άραγε; Ο λόγος έχει την δική του φύση, έχει τα δικά του λημέρια, δεν μπερδεύεται στα πόδια της ανάγκης και ούτε παρεμβάλει το οπτικό πεδίο της ζωής. Είναι αλήθεια πως ότι ακριβώς φέρει γύρω τους ανθρώπους ακριβώς το ίδιο με κάποιες παραλλάξεις τους απομακρύνει από τον περίγυρο. Τι είναι αυτό; Ο ήχος, η κίνηση, η όσφρηση, η ασφάλεια. Η ασφάλεια; Ναι, η ασφάλεια θα σου γνέψει ο νεατερταλ ενός γειτονικού γαλαξία. Η ασφάλεια είναι αυτή που πέρασε και περάστηκε σαν την δάδα από γενιά σε γενιά στοίχειωσε σπηλιές, συντήρησε στοές, αποξήρανε λίμνες, αποψίλωσε δάση, έσκαψε βουνά, γέννησε φυσικούς υποκόσμους, έστησε λαγούμια, σκέβρωσε κορμούς.

Πως μπορούμε να πούμε πως όλα αυτά έγιναν; Θα αναρωτηθεί εύλογα ο πιτσιρικάς που είδε απ' έξω μουσείο πρώτη φορά στα δεκαέξι του. Καλέ μου φίλε δεν το γνωρίζουμε, αλλά μπορείς να είσαι βέβαιος.

Πολύ απλά, η ζωή δεν έχει κανόνες, δεν υπολογίζει, δεν λογαριάζει ούτε και συνηθίζεται. Καλά άκουσες η συνήθεια είναι δευτερεύον παράγων σε μια πραγματικότητα όπου και θα σκάψεις για να μην κρυώνεις και θα σκαρφαλώσεις για να μην φαγωθείς.

Ουαου. Και τώρα; 

Τώρα φίλε μου πας σπίτι όπως είσαι, ξεκινάς να γράφεις για τεχνολογικούς μετροπόντικες που θα δουλεύουν ολημερίς και οληνυχτίς για να στεγάσουν τους πεινασμένους ενός κόσμου που παρακμάζει κάτω από το ξεφτισμένο φως του ήλιου και των περιφερών υπαστέρων. Κόβεις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια για να είσαι μέσα και μου το φέρνεις να το εκδώσουμε.