Μια φορά κι ένα καιρό, άνθρωποι σε ένα τόπο μακρινό, αποφάσισαν από κοινού να βρουν τρόπους για να κάνουν τους πληθυσμούς των μεγάλων και ανεξερεύνητων εκτάσεων, όπου κατοικούσαν, γόνιμους και παραγωγικούς.
Πολλές προτάσεις έπεσαν το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με εκπρόσωπους όλων των φυλών.
Η βασική διαφωνία έγκειτο, στο αν η τεχνολογία αρκεί για να είναι οι άνθρωποι χαρούμενοι και αδιαμαρτύρητα παραγωγικοί ή χρειαζόταν κάτι επιπλέον. Αυτό το κάτι ήταν η ψευδαίσθηση της προόδου, που ήτω φαινομενικά αναγκαία.
Πώς ανάγεις ένα άγριο πλάσμα από "απειλούμενο" είδος, κάτω από το ένστικτο της επιβίωσης, σε αθώα, ξέγνοιαστη ύπαρξη και από εκεί σε δημιουργικό ον;
Το προτζεκτ ήταν φιλοδοξο, πολλές φορές αγνοήθηκε ως εκ προοιμίου αποτυχημένο. Ξεχάστηκε και επανήλθε πολλές φορές στο προσκήνιο.
Τα χρόνια περνούσαν και το πρότζεκτ παρέμενε σκόρπιο σε κιτάπια, συρτάρια, αποθηκευτικά μέσα όλων των ειδών.
Μηχανική ρευστών κίνητρων θα το ονομάσουμε, αποφάνθησαν κάποιοι δαιμόνιοι χάκερ, που κατορθώσαν χρησιμοποιώντας την αίσθηση της παραβατικότητας, τις ικανότητες τους και την περιέργεια τους, να συνεργαστούν με τις κυβερνήσεις αγνοώντας πως τα ανοίγματα στο δίκτυο διατηρούνταν εσκεμμένα, σαν αγωγός προσέλκυσης, υπερφιλόδοξων, οξύθυμων χαρακτήρων.
Με την ίδια φιλοσοφία λοιπόν και για πρώτη φορά στα χρονικά δημιουργήθηκε σε αυτούς τους μακρινούς, εξελικτικά "ανορθόδοξους" τόπους η έννοια της θρησκείας σαν προέκταση της πνευματικότητας.
Για να προσαρμώσεις τα κίνητρα πρέπει να υπάρχει η υποκειμενική ελαστικότητα να θεωρηθούν θετικά ή αρνητικά από τους ίδιους, μέσα από τους οποίους πηγάζουν.
"Θα φτιάξουμε ένα παραμύθι με οξύμωρη πλοκή σε σχέση με τους συμβολισμούς του."
Το σύμβολο του θετικού θα ισοδυναμεί με την κατάπτωση, την εξαθλίωση και τελικά τον πρόωρο θάνατο.
Έχοντας την μορφή αντίβαρου, αυτό, θα έρχεται και θα δένει λειτουργικά άψογα με την φυσική, αρνητική διάθεση του ενστίκτου της επιβίωσης.
Η πρόοδος θα είναι κάτι δευτερεύον όταν προέχει η επιβίωση, και η θετική στάση ζωής εξ ορισμού αντιπαραγωγική.
